نوپدید

آگروپا یک موسسه اجتماعی بود که در سال 2014 در «بوگوتا»، کلمبیا  تاسیس شد. ایده تاسیس آن یک سال قبل‌تر(2013) بعنوان بخشی از یک پروژه دانشگاهی زیر نظر دانشکده اقتصاد لندن شکل گرفت و توسعه پیدا کرد. بنیانگذاران این موسسه یعنی «کارولینا مدینا» و «ورِنا لیجنز» به همراه گروهشان در رقابت­ کسب و کارهای نوپا در «هالت پرایز»، بزرگترین مسابقه دانشجویی شرکت­ های اجتماعی در جهان (با حضور نمایندگانی از بیش از 100 کشور) شرکت کردند. با وجود اینکه این گروه برنده جایزه 1 میلیون دلاری جذب سرمایه اولیه کسب و کارهای نوپا نشد، اما این رقابت سکوی پرتابی شد برای تاسیس موسسه‌ای که بعدها به «آگروپا» شناخته شد. به این صورت که این رقابت شرایطی را فراهم کرد تا این گروه همزمان با این که مشغول به پایان رساندن مقطع تحصیلات تکمیلی بودند، به مدت 3 ماه بصورت تمام وقت روی تجاری سازی ایده ­ها کار کنند.

این تیم فرصتی را در مغازه های کوچک محلی در کلمبیا با عنوان (مامان و بابا) که حدود 70 درصد مواد غذایی مصرفی کشور را تامین می­ کرد، شناسایی کردند. اکثر این مغازه های کوچک در محله های کم درآمد که اکثر جمعیت کشور را در خود جای داده است واقع شده اند. با وجود اینکه هر یک از آن­ها در زنجیره طولانی تامین کالا از مزرعه تا شهر، آخرین واسطه هستند روی هم رفته از قدرت بسیار بالایی در بازار برخوردارند.

اطلاع از کاستی ­های زنجیره تامین کالا منجر به تاسیس (آگروپا)شد، یک گروه خرید مجازی که سفارشات میوه و سبزیجات را جمع آوری، محصول را مستقیما و بدون واسطه از مزرعه خریداری می کند و به یکی از مراکز توزیع کالا در شهر می­ رساند تا آن‌ها را بر اساس سفارشات در مغازه های سطح شهر توزیع کنند.

با کاهش هزینه­ های تولید و حمل و نقل، آگروپا  توانست برای هر مغازه دار به میزان شش برابر حداقل دستمزد سالانه یک کارگر (تقریبا 1700 دلار) صرفه جویی در هزینه ها را به ارمغان بیاورد و درعین حال برای کشاورز نیز امکان دسترسی مستقیم به فروشگاه های داخل شهر را فراهم کند.

آگروپا، بعنوان یک موسسه مردمی با یک چالش رایج رو به رو شد: جذب سرمایه. به همین دلیل کارولینا و وِرِنا روی وام و گرنت متمرکز شدن و به محض دریافت اولین مبلغ، فعالیت آگروپا را آغاز کردند. بلافاصله بعد از آن، با بانک جهانی قرارداد بسته و یک طرح آزمایشی 7 ماهه را اجرا کردند تا ثابت کنند که آگروپا چیزی فراتر از یک ایده خام است. به این ترتیب با جذب سرمایه اولیه آنها توجه صندوق های سرمایه گذاری را برای حمایت مالی از توسعه این نوآوری اجتماعی جلب کردند.

با وجود تلاش­های مداوم اعضا برای پایداری، آگروپا به دلیل کسری سرمایه تعطیل شد. تا آن زمان، آنها محصولاتی به ارزش بیش از 1 میلیون دلار را به بیش از 1200 فروشگاه محلی (مامان و بابا) در بوگوتا فروخته بودند. با این حال افزایش سرمایه همچنان یک معضل بزرگ بود و این موسسه نیز تحت تاثیرِ تنش‌های اقتصادی قرار گرفت.

تجربه آگروپا یک درس مهم به همراه دارد، اگر چه از بازده اجتماعی خدمات آگروپا اطمینان حاصل شده بود، اما مغازه‌داران به اندازه کافی برای این خدمات ارزش قائل نبودند تا کلا از بازار مرکزی خرید نکنند. بدین ترتیب باعث ناپایداری این کسب و کار شدند. این عدم تناسب میان بازده اجتماعی ملموس و  درک نشدن ارزش توسط مشتریان هدف (مغازه داران)، اهمیت اینکه افراد فقیر را به عنوان مشتریانی با نیازها و سلیقه های متمایز که لزوما با نظریه توسعه همسو نیستند درنظر بگیریم، برجسته می­ کند.

توضیح عکس 1:

اعضای تیم آگروپا پیش از تحویل روزانه خود، انبار کالاهای آگروپا در بوگوتا-کلمبیا

توضیح عکس 2:

بنیانگذاران آگروپا در انبار موسسه خود در بوگوتا، کلمبیا، کارولینا مدینا و ورِنا لیجنز