نوپدید

یکی از موضوعات مهم در حوزه سلامت کشور ما، افراد توان‌یاب ذهنی (مبتلا به اوتیسم) و روش‌های درمانی و مواجهه آن‌ها با جامعه است. خانواده این افراد دغدغه‌های زیادی از جمله آسایش و آرامش حاکم بر خانه و خانواده، هزینه‌‌های درمان و ارتباط سالم و عادی فرزندانشان با افراد جامعه دارند. اما دغدغه اصلی خانواده‌ها پیدا کردن راهکار درمانی سریع‌تر و پایدارتر برای فرزندانشان است. راهکارهای فعلی برای این افراد هم هزینه‌بر و هم در برخی موارد غیر مؤثر است. همچنین بر اساس تجربه‌ها و بررسی‌های بیشتر، مشخص شد که برخی افراد توان‌یاب ذهنی ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاصی مثل تمرکز روی کارهای تکراری زیاد و لذت بردن از آن را دارند و همچنین انجام کار تکراری در بهبود و درمان آنها تاثیرگذار است. از طرف دیگر مسئله‌ای نیز گریبان‌گیر صنعت بود. تعداد زیادی از شرکت‌ها و کارخانجات فعال در صنعت برای تولید محصولات از خط تولید یکنواخت استفاده می کنند. افرادی که روی خط تولید یکنواخت کار می کنند باید ساعت‌ها در طول روز یک کار ساده، یکنواخت و تکراری را چندین بار انجام دهند که همین موضوع باعث بروز مشکلات روحی در این افراد می شود. برای مثال ممکن است این افراد پس از مدتی دچار جنون آنی شوند و یا اینکه بیشترین آمار دعوا و درگیری مربوط به خطوط تولید یکنواخت است. به همین جهت، شرکت یا کارخانه تقریباً هر چند ماه یکبار برای جلوگیری از این مشکلات چرخش شغلی دارند و جایگاه شغلی افراد را تغییر می دهد و همین امر هزینه‌های زیادی را به کارخانه ها تحمیل می‌کرد.

نهایتاً با برگزاری جلساتی در اتاق بازرگانی و در حضور کارخانه‌هایی که بیشترین خطوط تولید یکنواخت را داشتند، ایده آموزش و سپس به کارگیری افراد توان‌یاب ذهنی در خطوط تولید مطرح و مزایای آن شرح داده شد. در ابتدا نگرانی صاحبان کارخانه‌ها این بود که به دلیل حضور این افراد ممکن است نظم خطوط تولید به هم بریزد که برای رفع این دغدغه ضرر مادی ناشی از این کار توسط بیمه قبول شد. فرآیند آموزش افراد نیز تقریبا سه هفته تا سه ماه طول کشید و نهایتا این افراد در کارخانه‌ها مشغول به کار شدند و همه ذی‌نفعان از مزایای این ایده بهره بردند. این کار باعث تسهیل در روند درمانی توان‌یاب‌های ذهنی شد، هزینه‌های درمان به شدت کاهش پیدا کرد و کودکان تحت نظر مراقب با سایر افراد کارخانه و جامعه در ارتباط بودند. امروزه جوامع نیز مبتلایان به اوتیسم را دارایی خود محسوب می‌کنند چرا که از ظرفیت‌ها و قابلیت‌های آن‌ها بهره‌مند می‌شوند و این حس مفید بودن به خودِ کودکان نیز منتقل می‌شود. در کارخانه‌ها هزینه چرخش شغلی، خطا در کار تکراری و تلفات مواد اولیه کاهش پیدا کرد و بهره‌وری و سرعت تولید بالا رفت. این طرح با دریافت مبلغی از کارخانه‌ها به ازای آموزش و معرفی هر نفر، منجر به درآمدزایی نیز شد.