نوپدید

انجمن مدنی شهر “هاو” (شهری ساحلی از توابع برایتون انگلیس) یک برنامه آزمایشی برای تامین بودجه و ساخت مجسمه صورت‌های فلکی – به عنوان اولین مجسمه در ساحل “هاو”- برگزار کرد. مدیر این پروژه در مورد ایده «آوردن مجسمه‌های عمومی بیشتر برای برایتون و هاو» صحبت کرد که در نهایت منجر به پروژه‌ای شد که ایده مجسمه‌های مختلف را در یک نمایشگاه به نمایش عموم گذاشتند و نهایتاً مجسمه «صورت‌های فلکی» -که دارای یک ستون و هشت مجسمه کوچک است که دائما می‌چرخند و جایشان عوض می‌شود- با رأی عمومی به عنوان اولین مجسمه انتخاب شد. به گفته مدیر پروژه «این مجسمه با ایده اصلی ما برای افزایش مجسمه‌های محلی ارتباط خوبی داشت، زیرا این مجسمه واقعاً اوضاع حال و گذشته شهر “هاو” را به نمایش می‌گذارد». برای مثال مجسمه “کشتی هاو” یادآور یک جنگ قدیمی در قرن ۱۶ با فرانسه است که منجر به متحد شدن کل منطقه برای مبارزه با دشمن شد یا مجسمه “بتسمن” که نماد اولین باشگاه کریکتی است که در این منطقه به عنوان اولین باشگاه کریکت کل کشور تاسیس شده بود یا مجسمه دیگری که چهره “ملکه ویکتوریا”را نشان می‌دهد. نکته مهم و جالب این پروژه این است که بعد از انتخاب مجسمه با رأی مردم، هزینه‌ها برای ساخت مجسمه نیز توسط اهالی شهر “هاو” تأمین شد. چیزی که در اصطلاح به آن تامین سرمایه جمعی (crowdfunding) می‌گویند. این کمپین در ژوئن ۲۰۱۷ توانست ۴۰۴۴۵ پوند با ۷۹ حامی در ۴۹ روز جمع‌آوری کند.

این مجسمه حدود ۹ ماه پس از پایان کار تأمین مالی و سرمایه‌گذاری ساخته شد و طی مراسمی همراه با موسیقی و سخنرانی با حضور صدها نفر از مردم شهر و محله از آن رونمایی شد. این نکته قابل توجه بود که موفقیت این کمپین، موفقیت‌های دیگری را نیز به همراه داشت. با افزایش بازدیدها از پروژه، “دانشگاه‌های برایتون و دانشگاه ساسکس”، پیشنهاد یک پروژه تحقیقاتی به نام “داستان هر محله” دادند. دپارتمان‌های علوم کامپیوتر این دانشگاه‌ها یک برنامه تحقیقاتی در مورد استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای درگیر کردن مردم در هنر و میراث فرهنگی داشتند و آنها از مجسمه صورت‌های فلکی به عنوان مطالعه موردی استفاده کردند و امیدوار بودند بستری برای یک پروژه تحقیقاتی بزرگتر و ملی فراهم شود.

“استفانی” یکی از حامیان کمپین تأمین مالی درباره علاقه خودش و همسرش به هنر عمومی و احساس نزدیکی آن‌ها با این پروژه گفت: «ما در ساحل هاو زندگی می‌کنیم، بنابراین این مجسمه در چشم‌انداز آپارتمان ما قرار دارد و این موضوع این پروژه را برای ما بسیار هیجان انگیز می‌کرد.» “استفانی” در مورد چگونگی دعوت انجمن مدنی‌ “هاو” برای شرکت در این پروژه به این نکته اشاره کرد که اطلاع‌رسانی درباره پیشرفت روزانه این پروژه به صورت به‌روزرسانی شده و منظم، احساس خوبی به او می‌داد. این رابطه برای هر دو طرف سودمند بود، زیرا “استفانی” توانست شرایط را برای مدیر پروژه فراهم کند تا او طی یک جلسه عمومی برای همسایگان و اهالی محله ابعاد این پروژه را شفاف کند. “استفانی” در مورد مفهوم تامین سرمایه جمعی احساس مثبتی داشت. او در مورد سهولت پرداخت پول برای کار خیر گفته بود: «این روش به شما این حس را می‌دهد که اگر نمی‌توانید حامی همه و تهیه‌کننده اصلی یک چیز باشید حداقل می‌توانید قسمت کوچکی از آن باشید و تأمین سرمایه جمعی چیزی فراتر از پول دادن است.