نوپدید

از نوجوانی همیشه بیش از آنکه نگاهم تشنه ی بازی های مرسوم سن خودم باشد، بیشتر نگاهم تشنه ی ایثار و کمک به اطرافیان و نیازمندان جامعه بود. نه آنکه بازی نکنم و یا علاقه مند نباشم، ولی چیزی برای من لذت بخش تر از تصویر لبخند یک نیازمند که رفع غمی از او شده باشد نبود.

و حالا دیگر جوانی هستم که دلم مملو از شور و اشتیاق به اسلام و انقلاب است و دنبال راهی می گردم تا دل ناآرام خود را مانند دریایی مواج در ساحل آن آرام کنم و چه دریایی زیباتر از مسیر طلبگی و خدمتگزاری به دین! حالا دیگر رسالتی بر شانه خود احساس می کنم و آن هم خدمت بیش از پیش به مردم شهری بود که آسمان شهر و دل زیبای مردم آن مملو از گرمای حیات بخش بود.

به دنبال ایده ای ساده بودم که مانند نهالی کوچک هر کسی با کم ترین هزینه و سریع ترین زمان آن را بکارد و از ثمر آن سالها همشهریانم بهره مند باشند.تا آنجا که متوجه شدم می توانیم از طریق دهیاری از دولت کمک بگیریم برای ساخت زمین فوتبالی که آرزوی چندین ساله ی جوانان و نوجوانان شهرمان بود؛ حالا دیگر وقت آن بود که جوانان شهرمان قبل از به میدان آمدن برای فوتبال به میدان عزم و جهاد بیایند تا تیمی شویم یکپارچه از امید به آینده، برای ساخت زمین فوتبال و خدا را شکر با کمک دولت و حضور قدرتمند مردم، توانستیم زمین فوتبالی همراه چمن مصنوعی آماده کنیم با دو ویژگی مهم که هم با حضور مردم سریع انجام شد و هم با کمک مسئولین ارزان قیمت تمام شد و آن هم فقط بخاطر همدلی و همکاری همشهریان عزیزم بود.