نوپدید

یکی از مشکلاتی که کشور “پرتغال“ با آن مواجه است کاهش پیوسته‌ی مشارکت فعال مردم در فعالیت‌های اجتماعی مثل انتخابات، کمک‌های داوطلبانه مالی و غیرمالی و… است. این انفعال در بین جوانان بیشتر است؛ طبق آمار میزان مشارکت جوانان در جنبش‌های دانشجویی روبه‌کاهش است و آنها به مسائل سیاسی کشورشان توجهی ندارند. از دلایل این وضعیت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 

عدم خودباوری جوانان 

بی‌اعتمادی نسبت به نهادهای کشور 

مقاومت سیستم‌های کشور در برابر تغییر 

جذاب نبودن فرصت‌های مشارکت برای جوانان 

بی‌توجهی نهادها به جوانان و شنیده‌نشدن نظرات آنها 

خانم “جوآنا موریرا“ با تأسیس “جنبش تحول‌آفرینان“ به دنبال یافتن راه‌حلی برای این مشکل بود. او در این جنبش سه رکن اساسی را دنبال می‌کند: 

1. برانگیختن اعتماد در میان جوانان برای ترویج کنش و همکاری جمعی 
2. تشکیل شبکه‌هایی از رهبران جوان با هدف ایجاد راه ارتباطی بین مشارکت‌کنندگان و انجمن‌ها 
3. شفافیت اطلاع‌رسانی (سکوی باز اطلاعات) و اقدامات سیاسی 

نکته مهم در ترغیب جوانان (نسلZ) به مشارکت فعال در جامعه و ایجاد تغییرات مثبت در سطح فردی و اجتماعی (مثل همبستگی، مشارکت اجتماعی، شهروندی فعال، مسئولیت مشترک و انعطاف‌پذیری در جامعه) این است که آنها بتوانند فعالانه و با میل خود فرصت‌های مشارکت را انتخاب کنند. 

“جنبش تحول‌آفرینان“ فعالیت‌های خود را در ابعاد مختلفی انجام داده است. در یک بخش به سراغ آموزش رفته و یک مدرسه‌ی مهارت تأسیس کرده است. در این مدرسه متقاضیان مهارت موردعلاقه‌ی خود را انتخاب می‌کنند و آن را یاد می‌گیرند. به جای پرداخت هزینه‌ی یادگیری این مهارت‌ها، جوانان باید یک پروژه‌ی اجتماعی انجام دهند. آنها یکی از چالش‌های محیط اطراف خود را شناسایی کرده و بر اساس آموزش‌هایی که دیده‌اند به راه‌حل می رسند. مثلاً اگر یک نفر به موسیقی علاقه داشته باشد، نواختن یک ساز را می‌آزمود و می‌تواند مهارت خود را به کودکانی که امکان آموختن آن را ندارند بیاموزد. این شکل از آموزش باعث می‌شود هر یک از جوانان نقش جدیدی در جامعه بپذیرند. پژوهش‌های انجام شده درباره‌ی نتایج این مدل آموزشی از نتایج مثبت آن خبر می‌دهد؛ مطابق آمار، انجام فعالیت‌های اجتماعی داوطلبانه افزایش‌یافته، نرخ ترک تحصیل کاهش‌یافته و… در بخش بعدی فعالیت‌های جنبش خانم “موریرا“ به دنبال تشکیل اجتماع ها یا انجمن‌های دانشجویی بود. در این راستا در یک سلسله کارگاه‌، ابتدا به جوانان کمک می‌کرد که حوزه‌ی علاقه‌مندی خود را پیدا کنند. در مرحله‌ی دوم دانشجویان طی هفت کارگاه آموزشی مهارت‌های کلیدی تشکیل انجمن یا اجتماع سازی مثل کارگروهی، خلاقیت، رهبری و ارتباطات را یاد می‌گرفتند. در مرحله‌ی سوم در یک گردهمایی با حضور همه‌ی شرکت‌کنندگان، هر گروه یافته‌های خود را ارائه داده و تبادل نظر صورت می‌گرفت. 

گروه هدف بعدی جنبش، جوانان آسیب‌دیده است. برای تعامل با این افراد مربیان ابتدا ویژگی‌ها و علایق آن‌ها را می‌یابند، سپس مطابق سلیقه و نظر آنها فعالیت‌هایی در انجمن‌های اجتماعی تعریف می‌شود. خانم “موریرا” هم چنین تلاش کرد که این انجمن‌های دانش‌آموزی و دانشجویی بتوانند مستقیماً با بخش دولتی در ارتباط بوده و فضاهای گفتگو در اختیار داشته باشند. 

در فاز نهایی “جنبش تحول‌آفرینان” از طریق همکاری با وزارت ورزش و وزارت آموزش‌وپرورش به دنبال گسترش مدل آموزشی خود در سطح کشور و مدارس مختلف است. همچنین در تلاش است با همکاری دانشگاه “پورتو“ یک مطالعه‌ی ملی درباره‌ی دلایل سطح پایین مشارکت جوانان در کشور پرتغال اجرا کند تا از طریق نتایج این مطالعه بتواند در تغییر سیاست‌ها و قوانین مخرب، اثرگذار باشد. در کنار «جنبش تحول‌آفرینان» و کارگاه‌های آموزشی زیرمجموعه‌ی جنبش، خانم “موریرا“ یک پلتفرم آنلاین نیز طراحی کرده است که از طریق آن دستاوردها و تجربیات خود را به اشتراک می‌گذارد. نتایج موفقیت‌آمیز خانم “موریرا ” در جنبش در رابطه‌ با جوانان باعث شده است تا برنامه‌ها و روش‌های آموزشی او برای گروه‌های دیگر جامعه نیز استفاده شود.