نوپدید

“مادوکار بانوری“ از سال ۲۰۱۹ در کشور “هند“، اجرای یکی از ایده‌‌های مبتنی بر نوآوری اجتماعی در حوزه‌ی آموزش عمومی و تحول در سیستم‌های آموزشی را آغاز کرده است. یکی از دغدغه‌های مهم “مادوکار“ اثربخشی، کارآمدی و کیفیت آموزش‌وپرورش در هند بود. او در ابتدا چند مشکل را بررسی کرد. اولین فرضیه او این بود که کیفیت آموزش درصد زیادی از بهره‌وری و اثربخشی ملی را تشکیل می‌دهد. گزارش‌های آموزش در هند نشان می‌دادند که ۱۸ درصد کاهش بهره‌وری در آموزش وجود داشته و این یعنی که ۱۱۵ میلیون دانش‌آموز در هند، آموزش خود را به‌خوبی طی نکرده‌اند و حتی برخی از آن‌ها مهارت‌های اولیه‌ی دوران مدرسه مثل خواندن و انجام محاسبات را یاد نگرفته بودند. همین موضوعات باعث شده است که ورود دانش‌آموزان به چرخه آموزش، سالانه ۳ درصد و تعداد دانش‌آموزان روستایی از ۳۰ درصد به ۲۲ درصد کاهش یابد. 

در هند نزدیک سی و یک هزار مدرسه غیردولتی وجود دارد. مداخله این مدارس در سیستم آموزش‌وپرورش بخشی از عامل ناکارآمدی سیستم است. طبق اطلاعاتی که “مادوکار“ جمع‌آوری کرده بود خیلی از این مدارس به‌منظور رقابت با یکدیگر احداث شده بودند. علت دیگری که منجر به کاهش کارآمدی سیستم شده است حضور ناکارآمد کادر مدرسه از جمله معلمانی است که از دانش محتوایی و مهارت‌های آموزشگری کافی برخوردار نبوده‌اند که این مسئله یادگیری دانش‌آموزان و به دنبال آن اثربخشی در مدرسه را مختل کرده است. 

“مادوکار“ قصد داشت که باتوجه‌ به منابع و امکانات موجود بتواند مسئله بالا را حل کند به همین علت برای حل آن به سراغ مراکز خیریه و سازمان‌های غیر انتفاعی رفت. او با یک رویکرد متفاوت کار خود را آغاز کرد. هدف این رویکرد ایجاد تحول در نیروی انسانی و شاغلین سیستم آموزش بود. او برای عرصه آموزش و توانمندسازی یک “طراحی انسان‌محور” را انجام داد تا بتواند هوش حل مسئله معلمان را که درون آن‌ها خفته بود بیدار کرده و یک یادگیری پایدار ایجاد کند. رهبری این جریان بدین‌گونه بود تا معلمان توانمند شوند که به‌صورت عمیقی در مشکلات خود تأمل کنند و برای آن راه‌حل گزینی کنند. 

چهار بخش عمده فعالیت “مادوکار “عبارت بودند از: 

1.آموزش و توانمندسازی نیروهایی که بتوانند طراحی سیستم آموزش، مدرسه و بخش‌های مختلف آن را انجام دهند. در اصطلاح به این دسته مربی معلم گفته می‌شود. 

2.مشاوره و حمایت از رهبران اجتماعی که متولی آموزش، توسعه معلمان و توسعه فناوری آموزش هستند، کار دوم “مادوکار “بوده است. 

3.تسهیلگری خود معلمان در ایجاد ظرفیت بالاتر و ایجاد راه‌های تصمیم‌گیری معلمان و توسعه فناوری‌های که قرار است از آن‌ها استفاده کنند. 

4.نشریات علمی را با مشارکت نهادهای دولت منتشر می‌کردند که بتوانند گفتمان عمومی خود را توسعه ببخشند. 

در ژوئن ۲۰۲۰ بیش از ۶۷۰ مربی معلم و ۶۴۰ رهبر اجتماعی به کارگیری و فعال شدند. از این طریق ۳۳۲۰۰ معلم بر یک میلیون و چهارصد و پنجاه دانش‌آموز در ایالت “ماهاراشترا ” تاثیرگذار بودند. دیگر نتایج اجرای این پروژه این بود که رشد ۲۳ درصدی در تعداد دانش‌آموزان به وجود آمد و ۴۰ درصد دانش‌آموزان پایه سوم به نتایج یادگیری مناسب دست پیدا کردند.