نوپدید

“ولی‌اله نادعلی‌زاده” دانش‌آموخته کشاورزی دانشگاه شاهد تهران بعد از فراغت از تحصیل به استخدام جهاد کشاورزی تهران درآمد. بعد از مدتی به مازندران انتقالی گرفت و به شهر زادگاهش “خرماکلا” برگشت. او در سال 1390 به همت خانواده‌های شهدا و مردم عادی شروع به ساخت واحد اقامتی که “مجتمع فرهنگی شهدای خرماکلا” نام گرفت همت گمارد. این اقامتگاه که از تمامی امکانات برخوردار است و ظرفیتش به 170 نفر می‌رسد، پایگاه کارهای فرهنگی و هنری شد. بعد از چندی به این نتیجه رسیدند که برای پرورش و ثابت قدم بودن در کارهای فرهنگی باید کار اقتصادی نیز انجام دهند و در گام اول شروع کردند به طرح «هر خانه یک گلخانه». در این طرح خانم‌های خانه‌دار از محیط حیاط خانه خود به عنوان گلخانه استفاده کردند و به پرورش گل‌و‌گیاه پرداختند. این طرح برای خانم‌ها خانه‌دار درآمد ایجاد کرد و طرح به موفقیت رسید. اما بعد از آن، برای ایجاد شغل برای جوانان روستا هم باید طرح‌هایی ایجاد می‌شد تا از مهاجرتشان به شهرهای دیگر جلوگیری شود. طرح بعدی استفاده از حوضچه‌ بود که در آن آب ذخیره می‌شد؛ تصمیم بر آن شد که در کنار این حوضچه پرورش ماهی صورت بگیرد. این شروع کار برای جوانان بود که با همت و اعتماد مردم “خرماکلا” شکل گرفت، طرح بعدی زدن گلخانه بود تا به کاشت نوعی لیموی اسپانیایی زود بازده برسند. در آن حوالی کسی نبود که به زدن گلخانه وارد باشد بخاطر همین از شهرهای دیگر نصاب آوردند و در کنار نصاب‌ها از جوانان شهر هم استفاده کردند تا با نصب گلخانه آشنا شوند. اولین گلخانه بنا شد و کاشت لیمو در این خطه آغاز شد تا جایی که امروز تمام “خرماکلا” و شهرهای اطراف به کاشت لیمو در گلخانه می‌پردازند. و صادر کننده به کشورهای اطراف از جمله امارات، ارمنستان، روسیه و افغانستان هستند. آقای “نادعلی‌زاده” معتقد است که تمامی این کارها اگر اعتماد مردم نبود، پیش نمی‌رفت.