نوپدید

قبل از شروع کرونا کسانی که مبتلا به سکته‌ی مغزی بودند در گروه‌های محلی با یکدیگر به صورت رو در رو ارتباط داشتند. با شروع کرونا و بواسطه‌ی قرنطینه این گروها منحل شدند. 

اما انجمن “سکته‌ی مغزی” با رهبران این گروه‌های محلی در ارتباط بودند تا بتوانند آن‌ها را حمایت کنند. در ابتدا این رهبران با تماس‌های تلفنی منظم با اعضا ارتباط بر قرار می‌کردند و از سلامت و رفاه آنان مطلع می‌شدند اما به مرور این تماس‌ها کم و کمتر شد و به این نتیجه رسیدند که باید راه دیگری برای برقراری ارتباط و حفظ روحیه‌ی اعضا پیدا کنند. 

انجمن “سکته‌ی مغزی” علاوه بر مدیریت ۲۳۸ گروه مستقل، با کمک برنامه‌ی شتاب دهنده‌ی “نستا” توانست  ۲۱۶ انجمن محلی “سکته ی مغزی” را در سطح بریتانیا شناسایی کند. 

بواسطه‌ی ارتباط منظم انجمن با رهبران گروه‌های محلی، انجمن متوجه اشتیاق اعضای گروه‌ها برای برقراری ارتباط آنلاین میان خودشان شد و از آن حمایت کرد. در جهت تحقق این موضوع راهنمایانی قرار داده شد تا برای محافظت از داده های اعضا به آنان کمک کنند و برای کار در بسترهای آنلاین به آنان مشاوره دهند.۶۷  درصد از این گروه‌ها به ارتباط آنلاین رو آوردند. این ارتباط آنلاین در بستری به نام “زووم” فراهم شد و فعالیت‌های هنری و ورزشی و اجتماعی نیز در این گروها ارائه می‌شد. 

چندین گروه در زووم (zoom) تشکیل شد مثل گروه “کافه آنلاین” (online caffe) در اسکاتلند و گروه‌هایی از جوانان در بریتانیا. با گذشت زمان چالش هایی به وجود آمد مثل اینکه تمام اعضا امکان استفاده از “زووم”  را نداشتند و این موضوع برای دیگر اعضا سخت بود و با مسئولیت به این موضوع نگاه می‌کردند. 

امروزه و با تمام شدن کرونا، اعضای گروه‌های محلی ترجیح می‌دهند که به صورت رو در رو با یکدیگر تعامل کنند. از این رو انجمن با تسهیل و برنامه‌ریزی ملاقات‌های رو در رو و در فضای باز ،از  آنان حمایت می‌کند. البته گروه‌های آنلاین مانند گذشته به فعالیت خود ادامه می‌دهد.