نوپدید

“حسن غلامی کریم‌آباد” روزگاری مجبور به مهاجرت از “کریم‌آباد” به مشهد بود تا بتواند برای خود شغلی پیدا کند. اما در مشهد نیز نگران روستایش”کریم‌آباد” بود، به همین دلیل روزنامه سیاه و سفید یک صفحه‌‌ای “کوهیک” را به کمک دوستان و همشهریانش به چاپ رساند. هدفش از به چاپ رساندن این یک صفحه روزنامه این بود که تنگناها، کمبودها و مشکلات را در آن بررسی و نقاط قوت و امکانات و توانمندی‌های “کریم‌آباد” را به دیگران و اهالی روستا یادآوری کنند. “کوهیک” نقطه‌ی عطفی بود تا آقای “غلامی” و جوانان به این نکته برسند که تنها نقد مسئولان برای کمی و کاستی شهرشان کافی نیست. از همین رو تصمیم گرفتند تا به روستا برگردند و برای رشد و اشتغالزایی تلاش کنند. در قدم اول “کانون کشاورزان جوان” را تأسیس کردند و هدفشان از ایجاد این کانون، پیشرفت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی روستا بود. از آن جایی که برای همه امکان نداشت دهیار، یا عضو شورای روستا بشوند، کانون بهترین گزینه فعال کردن روستا بود. در کانون همه در کنار هم تصمیم گرفتند که برای ایجاد تحول و داشتن برنامه در جهت رشد روستا سندی را با همیاری هم تدوین کنند. در قدم نخست در جهت اجرای سند شروع به کندن چاه به جای قنات کردند و همین کار نخست باعث شد تا جوانان دیگر به روستا برگردند. در نتیجه سند راهبردی روستا، باعث ایجاد رونق و پویایی روستا شد. البته در این مسیر اعتماد و همراهی روستاییان نیز از مرحله نخست به صورت صد‌‌درصد نبود اما به مرور شکل گرفت.